एउटा मान्छे,
आफ्ना अनियन्त्रीण चाहनाले
आफुमा बक्सिने कुईरो झैँ, कुईरो बिच उभ्भी,
कैले कुईरो हट्ला र
हेरौँला, हिँडौला, देखाँउला, खाउँला, नाचौँला, गाउँला, रमाउँला
भन्न छाडी,
कुईरो ल्याउनु दैवको गल्ती नठानी,
आफैँ माथी अनेकौँ तर्क नराखी,
चुपचाप पलेँटी मारी सडक मैँ थचक्क बसी,
गोजीबाट हात निकाली
कसरत गरी
केही बेर पछि भुईँमा टोलाउँदै,
"हेर्! मैले सबैभन्दा बढी खुसी
तँलाई देख्ने पलमा पाउँछु,
कसौँडी भईदे'को भे केहीपछि तँ पनि म जस्तै हुनेथिस्",
भन्दै थियो रे!
No comments:
Post a Comment