मेरो आत्मकथा

म नेपाली महानायक...
भनिन्छ,
अरु इलाकामा
अभिनय गरेर (राम्रो) मन जित्ने महानायक कहलिन्छन् रे!
हृदयलाई ओकलेर धुनमा बाँध्ने पनि सो मा पर्छन् रे!
अरु नै कसैको निम्ति केहि सान्दर्भिक गर्ने महानायक बन्छन् रे!
बेकुफहरु हुन् ति सब!
असली महानायक कस्तो हुन्छ अब म तिम्लाई बताउँछु
मेरा लिला सुनाई तिम्लाई मेरो सामू झुकाउँछु...
छन् तीन रुप मेरा,
ब्रह्मा, विष्णु, महेश झैं
तर ति भन्दा उपरको म भन्देको छु अहिलेई...


पहिलो रुपको नाउँ बाइकरे हो भनि भन्दछु
ल त्यो रुपको लिला अब म तिमीलाई सुनाउँछु:
भुरुरुरुरुरुरुरुरुरुर गरी बाइक म गुडाउँछु,
कागजमा ध्वनि सुनिने भए कान तिम्रो थुनाउँछु...
ठूलो आवाजमा बाइक दौडाउँदा म आनन्द महसुस गर्छु
चाहिन्छ औकात र दम त्यो गर्न, तेसैले तिमि भन्दा बबाल छु...


ल सुन अर्को रुपको बारे, गितारे तेस्लाई भन्दछु,
के गर्छ त्यो महान रुपले अब तिम्लाई बताउँछु:
जानेको छु बीसौं गाना (अर्काको)  बजाउन गितारमा
चल्छन् औलाँ मेरा क्यासीयारका भन्दा रफतारमा
हृदय ओकलेर धुनमा बेर्नेले अन्त मन अरुको छुन्छन् रे!
केटीका सामु औलाँ चलाउँदाको मजा नबुझ्नेले जान्या होलान् र जीवनमा के!
गितार बजाउन जान्ने भन्दा होला र पृथ्वीमा महान को!
ढाडमा गितार, भुरुरुरुरुरुर बाइक; यो पो त साला जीवन हो!


तेस्रो रुप छ मेरो...सुकुले नाम हो तेस्को,  
तेस्को लिला भयङ्कर छ, सातो जाला तिमी काँतरको:
बस्दछु म, भर्याङ्/चिया पसल जता हुन्छ आरामसँग
गर्छु सारा संसारका गफ मिलि म जस्तै विद्वानसँग
सबै कुरा थाह छ मलाई तेसैले केहि पनि गर्दिन,
गफ गर्न सक्नु पनि कला हो नि , म जस्तो अरु कोहि देख्दिन...
साथी-भाई छन् मेरा एक-से-एक
था छ ति सबलाई कुरा अनेक...
सब बुझ्या छौँ हामीले, तेसैले केहि गर्न/सिक्न/जान्न पर्दैन
एक-से-एक गर्लफ्रेन्ड भएका केटाहरु, गन्तव्य सुकुल; बल खेल्न सिक्नै परेन !


त सुनाएँ तिम्लाई मेरा लिला
रुप अनेकका चर्तिकला...
म जस्ताले गर्दा नै देश एस्तो तगडा भएको हो,
मेरो कारणले नै यहाँ एत्रो थोक बनेको हो!
हेरी हेर त तिम्रा छोरा-भाई तिर, सब म जस्तो हुन खोज्दैछन्,
म नै सबैतिर फैलिदैछु, सब जना बबाल बन्दैछन्...
सब केटाहरु सही हुदैछन्
!