आज सबभन्दा उचित दिन

आज;
कविता लेख्न सबभन्दा उचित दिन
उता आकाशबाट वर्षाको लहर,
यता कतै गहिराईमा अनौठो भिज्ने रहर।
उता ब्रह्माण्डमा रहेका रहस्य जतिका दर्दनाख कल्पना,
यता शरीरमै खुम्चिएका चाहना वेदना।
देवता र दानवबीचको आन्तरिक रण,
एउटा महाकाव्यको विषय।
कुन सत्यः देवता कि दानव?
कुनै न कुनै; रचनाकार मानव।
देवता, वर्षा, चाहना, दानव,
आज कविता लेख्न सबभन्दा उचित दिन।

आउन सक्लान तिनी तिनका शुत्र घोकेर,
तर यस्तो दिनको के अर्थ छेक बोकेर!
यो कविता लेख्ने उचित दिन,
आज बुझ्ने, स्विकार्ने, अस्त्र तिखार्ने छिन।
बुझाइको लागि समर्पित आज यो क्षण,
कहाँ? था’ भएपछि जान मात्रको न बेर!
आज यस्तै उपाय रचना गर्ने दिन,
फित्ता बाँधी सडकमा उत्रिने दिन।
मानव हुँ भनी स्विकार्ने दिन,
दानवलाई देवता, अनि देवतालाई मानव बनाउने दिन,
गुफामा मन्दिर र मन्दिरमा नाचघर बनाउने दिन,
आफैँलाई स्विकार्ने दिन... मानव हुँ भनी स्विकार्ने उचित दिन।

Superman

A design..
A law....
a working principle
This ought to do this
A mere clockwork mechanism
A pitiful idea,
A constrain...an acceptance of renunciation
A weak desire...
all melts with a sudden strike of a hammer..
of realization,
It is me who creates..
I form new zones...
as I will
This new zone contains everything I will.
The forewalked tracks,
The existing truth..
Of what has happened
or is happening all deshapes and is forgotten
as I shall know what will I make happen
and how I stand during all that has happened
I know now,
When the breeze blows from the might of the hammer
and you disappear amidst its sound
You will be reborn...
to never be be sick again..
Even when the last drop of water,
hesitates to pour onto the beaker...
you'll forget and new create..
not hang on or quit it

छाती बन्द

एक अर्को बिहानी
एकातिर गर्नु पर्ने कुराहरु,
अर्कोतिर गरिने....
भन्नलाई त भन्छन् सबै,
यस्तो हुनु पर्छ, त्यस्तो गर्नु पर्छ,
यो हो...त्यस्तो हो
मैलो लुगा लगाएको बच्चाको,
लुगाको मयलमै आँखा गाढी
खिसी गर्छन्, परे थुक्छन् पनि...
"गर्न पर्ने यस्तो थ्यो, तर..."
तर...
आफ्नो गर्न हिँड्ने बाटो बन्द हुँदा
आफ्नो आत्मामा लाग्ने मयल देख्दैनन्
बुझ्या हो हो जस्तो त हुन्छ...
तर स्विकार गर्दैनन्
गर्न पर्ने कुरा त उनीहरुले पनि गर्न पाएनन्
तर आफ्नो खिसी के गर्नु,
आफैँलाई के थुक्नु!
अरुमाथी थुक्न गिदी भए पुग्छ,
आफैँमाथी थुक्न मुटु चाहिन्छ।

यस्तो छ यो ठाउँ;
मुटुलाई हेला गर्दै हुर्किएको ठाउँ
गर्नु पर्ने कुरा जति रटेर
उब्जिएको ठाउँ
सत्य र साहस मुटुमा महसुस हुन्छ,
जसले कैले महसुस गरेकै छैन
त्यसले गिदी बाहेक के चलाओस्,
त्यै गिदी,
जसमा वर्षौ-वर्षदेखिको
हिनताभाव र त्रास जम्या छ...

अस्त्र

यो कविता एउटा वाण हो,
यो लाग्छ सिधै तिम्रो हृदयमा,
र रगतको सट्टा चुहाईदिन्छ,
तिम्रा ति सारा छटपटीहरु, सारा वेदनाहरु
सारा न्यास्रोपनाहरु।
आज फेरी लिईबसेको छौ त्यै भारी,
फेरी बिर्सिएको छौ..ति दैविक भावना शक्तिशाली;
जसले तिम्लाई रन्काउँथ्यो,
जसले तिम्लाई हँसाउथ्यो,
जसले तिम्लाई तरवारको धारमा हिँडाउथ्यो।

खुला आकाशको मुनी तिमी हिँडिसकेका छौ...
आज तिम्ले फेरी आफुलाई खोरमा थुन्यौ,
त्यसैले यो वाण ल्याउन वाध्य बनायौ।

ति’का कमजोर मस्तिष्कको किन शिकार बन्छौ?
आफ्नै छातीमा ज्वाला अब भर्छौ,
र हिँड्छौ साला..सूर्यको ठिक उल्टो
तिम्रो बारे सोच्दा नै सातो जाओस् न तिनको।
दिमागमा हैन मनमा हान्छौ, तर
सबभन्दा पहिले आफैँलाई सल्काउँछौ।
यो वाणले तिम्लाई फिर्ता ल्याईसकेको छ,
तिमी भित्रका अपांग जतिलाई जलाईसकेको छ,
अब तिमी मात्र बाँकी छौ...
बस् तिमी र तिम्रो राप...
कुद....बल
तिम्लाई रोक्ने कोही छैनन्...
कुद...बल

Those creature

and they thought art was infinite...
heard about it, once there lived people
anyone who entertained,
was praised, loved, bestowed
those stinky lil' creatures dreamt of them
exposing, showing, farting
with that smell previous paths eradicating
Then,
people turned into machines,
anyone who generated was idolized
worshiped, Godified
and those same lil' creatures,
now dreamt of them,
exposing, showing, farting
with that smell previous paths eradicating
Oh! those fools;
A day learned to laugh,
the next day learned to code...
with desperation always desired
to walk their desires' desire road..
so Godly union will happen,
with those stinky creatures that only see whats shown
all those entertainers, generators,
your creatures will now run after...
but now, you can see it coming
and they thought machine was infinite...

Time to come

I have been in these woods for years now..
as I have watched you graze and grow
thousand nights, have I spent
creating this spear so vicious..
its potency higher than death
No...i don't will to kill and prey you...
I will to make you crawl towards me so I can smell and embrace you
Yes..i have watched you mate and grow,
but that's not what concerns me at all
for..in front of my desires,
those events are too small
You will come to me..by your own will
and lay down in front of me as I feel better than god
Your smell intoxicates me,
my music is intoxicating you
it's time to crawl to me now...
this is where you belong...
My presence is metamorphosing you