the weather report

the more trees i come across amidst these woods
the more disgusting for me the hiking becomes
every tree...
tall and bold
but blunt and cold
Oh! once had i desired
the fruits..
the panoramic vantages
the shelter...
once they meant..
once they spake...
once they amused..
but the closer i went..the more i understood
they're all the same
slaves to the impressing of some gods..
the fake gods
once upon they invited
now they repel..
once upon they meant..
now they're mere machines..
that don't draw..
they dont mean anything anymore...
they never did..
no...they are not the opposites
they are you...

that blind man there is really wise

What makes us move around here?
asked a little confused child
giving a coin...
to a blind man begging in the streets....
Mirrors!
shouted the blind man and...
postured like a priest

The Cure

it is a disease
you catch it if you can't..
roll over on the sand
but still lust for the oasis
more often than not,
the cure is inside you
all you need to do,
is desire....choose
either choose to fly for an escape
into your own abode in your own heavens
with your own gods...or
run.....
now.....reach....grab...eat....
fuck fuck fuck fuck fuck

परम्परा पुच्छर

प्रणाम चिटिक्क,
टिका चन्दन
मीठो बोली, सफा बचन
ईरादा......
ऐनामा
धीर बिद्धान, बुद्धिमानी
विद्धान, ग्यानी, योगी
सत्यको पथमा हिँडेको तर बे-बिजोगी
किरा फट्याङ्रा ति जन सारा
बोलि-बचन हेराई जसका छाडा!
कठैबरा, थुक्क, विचरा ति सारा
भड्केका कमजोर मुर्खताका आहारा
देखेनन् तिनले कालो दाह्री
सफा मयलहिन धोती र लुंगी...
बुझेनन् तिनले वेद वेदान्त
तिनलाई के था' कुन चरा अनन्त!

ईर्ष्यालु, घमण्डी एक बालक झैँ
तँ भन्दा उपर मै सबथोक यैँ
हिँडेछु म जो पथमा,
यै नै सबथोक अरु सब.... हाहाहा साला!
एउटै छ बाटो, त्यै मार्गमा मै
काँ हिँड्या होला अंधकारमा अपांग झैँ!
यै नै सत्य, यै मार्ग मात्रै
मै मात्रै....मै मात्रै
हाहाहा...मैले बुझेको तरीका मात्रै
हाहाहा...मैरै गुरु मात्रै
होहोहो...परम्परा मात्रै
छिछिछि..बुद्धि चलाउन सक्छु भन्ने मुर्ख पात्रै!

तिम्रो झण्डा समात्दिन!

तिम्ले बाल्ने खालको ज्वालाले,
मैले कैले आफ्नो घर भरिन....
आज के तिम्रो काँटी नपाउँदा
म काँप्छु जस्तो लाग्छ?

आफुलाई डाँडा माथी पुर्याउन,
तिम्ले बनाएका ति गुलेली
ठुक्र्याएर मैले धेरै पैले आफुलाई जमीन मुनी गाढी सकेँ...
आज के,
तिम्रो उचाई बाट मोहित नहुँदा,
मैले बाँच्नै न-सिकेको हुन्छ?

सिंहको झुण्डबाट लज्जित भई खेदाईएपछि
दलदलमा फसेको मृग खोज्दै हिँड्ने तिम्ले
आज मेरो आखाँमा आफुलाई नांगै देखि आफैँ फस्दा,
के म तिमी झैँ लंगडोलाई घिच्छु जस्तो लाग्छ?

सांस रहुन्जेल माटो खन्छु..
गलेछु भने यहीँ आफुलाई जलाउँछु
तर तिम्ले गाडेका झण्डा पकडेर माथी उक्लिन्न!

दौड अब छाडिसकेँ

कमजोर भई टोलाई बस्नलाई,
बाँच्ने अवधि थौरै छ...
चुँडाईदेऊ ति सारा डोरीहरु
खोली फाल्द्'यौ ति सारा हतकडिहरु
र कुद...आफ्नो झोला बोकेर,
कता कुद्नु छ....
अरुले हगेका ठाउँमै तिम्ले पनि थुपार्नु पर्छ भन्ने जरुरी छैन।

आत्मविश्वास हैन...
अब आत्मयकिन उब्जाऊ...
रिझाउन हैन, अब सिक्न पाईला चलाऊ..
नपुंसक भई बाँच्न तिमी जन्म्या हैन!
धेरै ले सक्दैनस्, काविल छैनस् भन्लान...
तिनलाई के था,
तिमी भित्र बग्ने ज्वालाको बारेमा....
ति मानवशारी किरासँग लड्न, तिनलाई देखाउन,
तिमीसँग फुर्सद छैन!
हिँड..आफ्ना ति स्वयंम निर्मीत स्वर्गका बाटो,
भोली सूर्य झैँ तापले आफुलाई भर्नु छ...
पानीले निभ्ने किसिमको ज्वाला तिमी हैन!

लगलग कापीँ आश साँची
फलानोको यादमा आँशु राखी
ढिस्कानोसँग प्रतिस्पर्धा गरी
बाँच्न तिम्लाई याँ फालिएको हैन!
आत्मविश्वास राख्ने समय छैन
आत्मयकिन उब्जाउ,
तिमी भित्रको ज्वाला निभ्ने वाला मा पर्दैन...